Znaczne pogrubienie warstwy rogowej naskórka Hiperkeratoza

Choroba ma związek z z nadmiernym rogowaceniem skóry. Przykłady choroby to: nagniotek, brodawka, wyprysk może prowadzić do hiperkeratozy, liszaj płaski może prowadzić do hiperkeratozy,
rogowacenie mieszkowe.
W występowaniu rogowacenia wyróżnia się dwie grupy czynników.
Egzogenne, zewnętrzne czynniki spowodowane nadmiernym i długotrwałym obciążeniem niektórych części stopy. W wyniku zwiększonego ciśnienia komórki wzrostu skóry zaczynają się intensywnie namnażać. Zwykle następuje stopniowe złuszczanie górnych komórek naskórka, a na ich miejscu powstają nowe. W wyniku intensywnego podziału komórek górne komórki nie mają czasu na złuszczanie się, co powoduje zgrubienie warstwy rogowej naskórka i rozwój hiperkeratozy.

Najczęstszą przyczyną zgrubienia naskórka w tym przypadku jest niewłaściwie dobrane obuwie, gdyż nie tylko noszenie wąskich i ciasnych butów może wywierać nadmierny nacisk na stopy, ale również zużyte buty lub duże buty w wyniku zwiększonego tarcia mogą powodować stopniowe powstawanie tej patologii.

Innym powodem nadmiernego nacisku na stopy może być konstytucja człowieka: zwiększona masa ciała i wzrost, a także nieprawidłowe ukształtowanie stopy, np. Płaskostopie, może również powodować zgrubienie skóry na stopie.

Endogenne, wewnętrzne czynniki wywoływane przez choroby endokrynologiczne i skórne mogą również powodować zgrubienie naskórka. Dość często choroba występuje na tle cukrzycy , która jest spowodowana naruszeniem metabolizmu węglowodanów, któremu towarzyszy naruszenie bólu i wrażliwości dotykowej kończyn dolnych, upośledzone krążenie krwi i trofizm tkankowy, suchość skóry, wrzodziejące zmiany i inne czynniki zwiększające ryzyko hiperkeratozy.

Hiperkeratoza może występować na tle różnych chorób skóry, w tym łuszczycy , rogowacenia skóry dłoniowo-podeszwowej, rybiej łuski, wrodzonych zaburzeń syntezy keratyny.

Hiperkeratoza charakteryzuje się suchością skóry, pojawia się na niej szorstkość, wierzchnia warstwa staje się szorstka i unosi się ponad powierzchnię normalnej skóry. Często zmienia się kolor nabłonka i pojawia się swędzenie.

Rozpoznanie hiperkeratozy jest proste i opiera się na badaniu zewnętrznym zgodnie z obrazem klinicznym. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać dodatkowe procedury diagnostyczne:

biopsja (w celu określenia przewlekłych typów dermatoz);
skrobanie do badania mikroskopowego;
badanie na obecność grzybów chorobotwórczych;
analiza bakteriologiczna w celu wykrycia mikroflory chorobotwórczej;
Rentgenowskie do wykrywania uszkodzeń kości.