Zespół Waterhouse’a-Friderichsena

Zespół Waterhouse’a-Friderichsena (Waterhouse-Friderichsen syndrome, WFS) – zespół objawów spowodowanych masywnym, zazwyczaj obustronnym krwotokiem do nadnerczy w przebiegu posocznicy, najczęściej wywołanej przez Neisseria meningitidis. U dzieci często można zaobserwować zespół Waterhouse-Friederiksena, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo nabycia go przy urodzeniu z powodu trudnego porodu, co doprowadziło do obfitego krwotoku w korze nadnerczy, co staje się przyczyną dalszego rozwoju zespołu.
Prosta osoba nie będzie w stanie samodzielnie zidentyfikować niewydolności kory nadnerczy, ponieważ do pełnego wykrycia choroby wymagane są specjalne testy.

Choroba rozwija się bardzo szybko i nie mniej szybko u osoby ze zdrowymi narządami, która zaraziła się jakąkolwiek infekcją.

Zespół Waterhouse'a-Friderichsena nigdy nie postępuje samodzielnie, jego objawy są związane z inną chorobą, która doprowadziła do naruszenia kory nadnerczy.

Istnieje kilka rodzajów chorób, w zależności od głównego miejsca zmiany - są to choroby żołądkowo-jelitowe, sercowo-naczyniowe, meningoencephalityczne, mieszane.

Postać żołądkowo-jelitowa choroby ma następujące główne objawy:

szybkie odwodnienie organizmu;
ostry ból brzucha;
biegunka;
zimny pot;
nudności wymioty;
bębnica.

Postać sercowo-naczyniowa ma następujące główne objawy:

zaburzenia krążenia z sinicą;
zimny pot;
pulsujący nitkowaty;
częstoskurcz.

Ciężka postać tej choroby to zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ma następujące główne objawy:

bredzić;
zawroty głowy;
drgawki.

Najczęstsza postać choroby jest mieszana. Jej objawy to:

spadek ciśnienia krwi;
wysoka temperatura ciała;
dreszcze;
zawalić się;
sinica;
wysypka na brzuchu i klatce piersiowej.