Łupież różowy Giberta

Łupież różany jest stosunkowo łagodną chorobą skóry charakteryzującą się łuskowatą lub różową, łuszczącą się wysypką. Łupież różany najczęściej dotyka dzieci i młodych dorosłych. U wielu osób z łupieżem różanym charakterystyczna wysypka rozwija się po niejasnych, niespecyficznych objawach przypominających te związane z zakażeniem górnych dróg oddechowych. Wysypka zwykle znajduje się na plecach, klatce piersiowej i brzuchu i ustępuje sama w ciągu jednego do trzech miesięcy. Naukowcy uważają, że łupież różany jest wywoływany przez patogen zakaźny, ale nie byli oni w stanie wyizolować i zidentyfikować takiego patogenu.
W wielu przypadkach charakterystyczna wysypka związana z łupieżem różanym jest poprzedzona niejasnymi, niespecyficznymi objawami podobnymi do tych obserwowanych w przypadku wirusowej infekcji górnych dróg oddechowych. Takie objawy mogą obejmować gorączkę, ból głowy, zatkany nos, ból gardła i zmęczenie. Czasami brak objawów, zanim pojawi się wysypka.
Wykwitem pierwotnym jest bladoróżowa, medalionowata plama (blaszka macierzysta) o lekko złuszczającej się obwodowo powierzchni i kilkucentymetrowej średnicy. Po 6-10 dniach na tułowiu i na dosiebnych częściach kończyn następuje wysiew licznych wykwitów. Zmiany te są symetryczne, przypominają pomniejszoną blaszkę macierzystą. Ich układ na skórze trochę przypomina choinkę; długa oś zmian przebiega wzdłuż linii rozszczepów skórnych. Stan ogólny chorych jest dobry. Choroba utrzymuje się przez 4-6 tygodni, po czym samoistnie ustępuje. Często zmianom skórnym towarzyszy niewielki lub nasilony świąd.
Diagnoza. Rozpoznanie łupieżu różanego opiera się na identyfikacji charakterystycznych objawów, szczegółowej historii pacjenta i dokładnej ocenie klinicznej. We wcześniejszych stadiach choroby konieczne mogą być dodatkowe testy, takie jak badania krwi lub biopsja, aby odróżnić łupież różany od podobnych chorób skóry.

Klasyfikacja ICD-10: L42 - Łupież różowy Giberta